Drie jaar geleden maakte ik een reisje naar Turkije waarbij ik een bezoek aan Istanbul combineerde met Cappadocië. Dit keer niet alleen, maar met goede vriendin Nicolien. De laatste keer dat we samen op vakantie zijn geweest was maar liefst 16 (!) jaar geleden; onze eerste vakantie zonder ouders, in de Spaanse badplaats Blanes net naast Lloret de Mar. Hoog tijd dus om er weer eens samen een weekje op uit te trekken!
De planning voor ons korte tripje was om woensdagmiddag in Goreme in Cappadocië aan te komen en vrijdagavond door te vliegen naar Istanbul. Op de ochtend van vertrek ontvang ik een sms van Pegasus Airlines. “Your flight has been cancelled due to operational reasons. For detailed information please contact us”. Het telefoonnummer dat genoemd wordt, is niet bereikbaar. Ik schiet behoorlijk in de stress, omdat we nog twee tickets hebben geboekt bij een andere maatschappij (van Cappadocië naar Istanbul en van Istanbul terug naar Rotterdam) en ik geen idee heb hoe we alsnog op tijd in Cappadocië moeten komen. Nicolien ziet gelukkig dat er die dag nog een andere airline is die vanuit Amsterdam op Cappadocië vliegt, wel met een tussenstop in Istanbul, maar toch nog een mogelijkheid om die dag op de plaats van bestemming aan te komen. Snel boeken we op internet deze vlucht en vertrekken alsnog die middag via Istanbul naar Kayseri!
Door de overstap zijn we een stuk later in Cappadocië dan gepland. Moe van de lange reis (na de vlucht met overstap is het vanaf het vliegveld nog 1,5 uur rijden naar Goreme) duiken we ons bed in.
In een luchtballon over Cappadocië
De volgende dag hebben we een hele bijzondere activiteit voor de boeg, we gaan een ballonvaart maken! Voor dag en dauw staan we op en zweven we samen met 20 Chinezen in een mandje over het spectaculaire landschap van Cappadocië. Daarna doen we een dutje en maken we nog een laatste wandeling door de ‘Pigeon Valley’ voordat we naar Istanbul vertrekken. Twee dagen in Cappadocië is niet heel ruim, maar we hebben in korte tijd een hoop prachtige dingen kunnen zien en ik ben superblij dat we alsnog een vlucht hebben kunnen vinden. Dit had ik absoluut niet willen missen!
Ondanks dat het er behoorlijk massaal aan toe gaat (er gaan bijna elke dag meer dan 100 ballonnen de lucht in!), is een tochtje in de luchtballon absoluut een hele bijzondere ervaring in een unieke omgeving. Ik had van te voren eigenlijk geen idee wat ik van een ballonvaart moest verwachten maar dit was zo speciaal. Het opstijgen waarbij alles op de grond langzaam steeds kleiner wordt, het gewichtsloos zweven door de lucht, de andere ballonnen zien stijgen en dalen en de prachtige valleien en rotsen van boven af kunnen zien bij zonsopgang.
Naast de luchtballon raad ik je ook absoluut aan te voet de vallei te verkennen. Niet georganiseerd maar gewoon zelf. Het is zo makkelijk en het is juist zo bijzonder om zelf door de vallei te wandelen zonder groep en bijna geen andere toeristen tegen te komen. De weg staat niet heel goed aangegeven, maar als je goed oplet op de markeringen op de rotsen en een kaart meeneemt is het te doen.
Rose Valley
Ik was enorm onder de indruk van de uitgestrektheid van de valleien en de prachtige kleuren van de rotsen. Maar ook de mensen maken deze bestemming bijzonder; de lokale bevolking is zo vriendelijk en gastvrij. Tijdens een wandeling door de Pigeon Valley maken we een stop bij de theetuin van Hassan waarover ik van te voren op internet had gelezen. Hassan is er niet (het wordt niet helemaal duidelijk of hij slaapt of dat er over een ‘eeuwige slaap’ wordt gesproken), maar de meneer die wij treffen, is ook enorm vriendelijk. Na twee glaasjes appelthee en wat pinda’s gaan we weer verder met onze wandeling en krijgen we allebei een stenen beeldje van Cappadocië van hem.
