Eerste indruk Japan

Ik ben nu precies één week in Japan. Vanuit de Filipijnen vloog ik naar Osaka en nam direct de trein naar de nabijgelegen tempelstad Kyoto. Na Kyoto ging ik met een korte tussenstop bij het kasteel van Himeji naar Hiroshima en vanuit Hiroshima naar Okayama.

Hoewel een bezoek aan Japan al langer door mijn hoofd speelde, was mijn plan om naar Japan te gaan eigenlijk best lastminute. Ik vond een goedkoop ticket waarmee ik heen op Kuala Lumpur kon vliegen en terug vanuit Tokyo en boekte dit een week voor mijn vertrek. Heel veel tijd om me in te lezen had ik niet en ik wist dus ook niet precies wat me te wachten stond. Na zeven dagen in Japan en drie steden bezocht te hebben, is dit wat mij het meest opvalt.

Wc’s zijn altijd schoon
Elk toilet in Japan is schoon. Iedereen die weleens in Azië is geweest, weet dat toiletten echt een ramp kunnen zijn maar hier is dat dus absoluut niet zo. Zelfs openbare wc’s, wc’s in een bar, wc’s in de trein, allemaal even schoon! Wc’s zijn sowieso onwijze gadgets hier; toiletbrillen zijn vaak verwarmd, de meeste wc’s hebben minstens tien knopjes en bij veel wc’s was je je handen boven het waterreservoir dat zo gevuld wordt met water waarmee de wc wordt doorgespoeld.

Souvenirs
Japanners zijn gek op souvenir shoppen. Elke toeristische bezienswaardigheid is hartstikke commercieel en heeft een enorm aantal winkeltjes. Kinderen op schoolreis vertrekken vaak weer met tassen vol met van alles en nog wat. Zoetigheid is populair, maar ook allerlei plankjes waar je een wens op kunt schrijven of papiertjes met een voorspelling. Met lege handen thuiskomen na een reisje, is absoluut geen optie!

Softijsjes
Iets anders waar men hier gek op is, is softijs (‘soft cream’) In de typisch Japanse smaak groene thee (matcha), exotische smaken zoals mandarijn of meloen maar ook gewoon de normale witte variant. Het wordt overal verkocht en er staan altijd lange rijen. Een hoorntje kost vaak wel 500 yen, dat is zo’n €4!

Etiquette
Ik wist natuurlijk al wel een beetje dat Japan een behoorlijk goed georganiseerd land is, maar hier besef ik pas echt goed hoe enorm veel regeltjes hier gelden. Dat heeft natuurlijk z’n voor- en nadelen; alles verloopt enorm efficiënt en gestructureerd, maar spontaniteit en flexibiliteit zijn ver te zoeken. De trein is op tijd en ook al is het stervensdruk en wordt niet geduwd en getrokken. Je gaat gewoon netjes in de rij staan bij de gemarkeerde plek op het perron, wacht tot de trein komt en stapt in. Hoewel ik deze regel vrij snel door had, geldt dat niet voor alle regels. Toen ik in een parkje met wat kraampjes was, wat te drinken kocht en even op een bankje wilde uitrusten (ik was de enige klant) kreeg ik al snel te horen in het Japans dat het absoluut niet de bedoeling was dat ik op het bankje ging liggen, alleen zitten was toegestaan. Hoe ik dat zo snel begreep? Ze gebruiken hier een vrij duidelijk gebaar voor alles wat niet toegestaan is, de armen gekruist voor de borst. Bovendien deed deze dame ook nog even voor hoe het bankje wel gebruikt kon worden 🙂 Verder is roken op straat op veel plekken niet toegestaan, oversteken gebeurt echt alleen bij groen licht (de meeste mensen stoppen zelfs al een paar meter voor de oversteek) en met eten over straat lopen is ook niet echt iets wat als heel chique gezien wordt. Boeren en slurpen is daarentegen trouwens wel hartstikke prima! Hoe harder het geslurp, hoe groter de waardering voor het eten heb ik mij laten vertellen.

Ook in de hostels, die in andere delen van de wereld nog weleens een zooitje ongeregeld kunnen zijn zie je deze enorme organisatie en efficiëntie terug. Inchecken kan absoluut niet voor drie of vier uur ’s middags, schoenen moeten uit en opgeborgen op de daarvoor bestemde plek (in Kyoto had ik zelfs een schoenenkluisje!), bedden hebben een eigen nachtlampje en gordijn, douches zijn voorzien van zeep en shampoo, er wordt de hele dag schoongemaakt en alles glanst en blinkt. Alle hostels waar ik tot nu toe heb verbleven, waren echt fantastisch schoon! Wel ontbreekt vaak de sfeer; efficiënt en georganiseerd is het er zeker maar gezelligheid lijkt wat minder waarde aan gehecht te worden.

Doe maar gewoon
Iedereen gaat op in de massa, niemand valt op. In Tokyo zal dat trouwens heel anders zijn, maar daar ben ik dus nog niet geweest. Hier zijn de meeste mensen ongeveer hetzelfde gekleed, zelfde haarstijl. Mannen met lang haar vallen op, vrouwen op hoge hakken ook. De Japanse Yu die ik hier ontmoette, vertelde dat toen ze nog naar school ging zelfs oorbellen heel gewaagd waren en haar moeder er ook echt niet blij mee was als zij die droeg. “Hetzelfde zijn is het best” zei ze, niet alleen wat betreft uiterlijk maar ook qua prestaties. Niet te veel opvallen dus. Als volwassen man kun je trouwens wel prima een Mickey Mouse trui aan of als vrouw een pluche handtas dragen.

Honden
Honden zijn populair in Japan en worden soms vertroeteld als kinderen. Je ziet ze vaak met kledingstukken aan of in een wagentje rondgereden worden. Wat me ook opvalt, is dat ik heel vaak een baasje met niet één maar twee dezelfde honden zie. Japan heeft naast de in Nederland bekende hondenrassen ook zijn eigen rassen waarvan vooral de Shiba populair is; een hond die een beetje op een wolf lijkt.

Bekende merken
Tot nu toe kom ik vrij weinig westerse merken tegen. Toen ik trek had in een Magnum, kwam ik alleen een Japanse variant tegen en zelfs Coca Cola is niet overal verkrijgbaar (light en zero zelfs nooit in restaurants). Het is absoluut niet zo dat je weinig keus hebt, maar het is vaak wel even zoeken naar iets vergelijkbaars en de verpakking helpt je meestal ook niet. Vooral veel uitproberen dus!